Iedereen in het Friese Oldeberkoop kende boer Jan Hesselink (1941-2022), die zich als organisator, verenigingsman en regelneef als geen ander inspande voor de dorpsgemeenschap. Hij hielp Oldeberkoop bij het verwerven van landelijk aanzien vanwege de jaarlijkse manifestatie Open Stal, de oudste kunstroute van Nederland. Toen de organisatie polste of beeldend kunstenaar Gert Sennema uit Grijpskerk – hij werkt ambachtelijk met hout – ervoor voelde om van een plaatsgenoot een portret in een beukenboom te kerven, waren ze het er direct over eens dat Hesselink de eer toekwam zo te worden vereeuwigd.
In de zomer van 2010 gingen beide mannen aan de slag. “Ik plantte Hesselink op een stoel naast de boom en liet hem voor me poseren. Hij begreep wat er van hem verlangd werd en bleef vier dagen roerloos zitten,” vertelt Sennema. “Ik vond dat hij zijn bril moest afzetten, dat zag er beter uit. Hij sputterde niet tegen, geen probleem, hij vond alles best. Hij was het perfecte model.”
Het gekke was volgens de kunstenaar dat zijn schepping er na voltooiing uitzag alsof hij een kinderhoofdje had gereproduceerd. Verbazingwekkend. Maar nog wonderlijker was dat het portret geleidelijk meer contour kreeg. Je zag het gezicht ouder worden naarmate de tijd verstreek. Het kreeg rimpels. De beuk slokte haar, oren en wangen op. Hesselink transformeert van mens naar boom. “De metafoor van de levenscyclus klopt helemaal. Omstreeks 2030 zullen de sporen van mijn houtsnijwerk in deze boom volledig zijn uitgewist. Tegen die tijd is Jan écht dood.”
Het proces van vergankelijkheid wordt onregelmatig op foto vastgelegd door Joep van Ruiten, kunstredacteur van het Dagblad van het Noorden, die op zijn onnavolgbare weblog www.woestenledig.nl demonstreert dat hij is begiftigd met een derde oog. Je ziet het of je ziet het niet – en Joep ziet het. Hij attendeert zijn volgers voortdurend op een verborgen werkelijkheid waar menigeen aan voorbij loopt, maar die wel degelijk bestaat.