Onlangs bracht de radio het vreugdevolle bericht dat een van onze kabinetsleden voor de woordvoering gebruik gaat maken van de diensten van Kay van de Linde. Dat is heel mooi nieuws! Van de Linde is spindoctor van conservatieve rechtse snit en is een heuse Koning Midas in z’n vak: werkelijk alles, maar dan ook álles wat hij in rechtse kringen aanraakte, ging in een mum van tijd roemloos ten onder, faalde, mislukte, ontspoorde of ging op een andere wijze compleet mis.
Ook al plots in het nieuws: Ad Melkert! Een soort Kay van de Linde van links. De man die ferm standhield tegen het populisme van Pim Fortuyn, de PvdA strak op koers en winst hield en ondanks de destijds guurrechtse wind de sociaaldemocratie fier overeind wist te houden in extreem moeilijke tijden, en dusdoende een eclatant succesnummer werd voor heel links Nederland.
Even voor de jongere kijkertjes onder ons, die de ironie in voorgaande zinnen misten: Ad Melkert is een charismaloze sociaaldemocratische apparatsjik, in wiens wijde omtrek, zodra hij ergens binnenstapt, elk glas bier vanzelf acuut doodslaat. En diezelfde Melkert ziet zichzelve nu als de Messias die de fusie van PvdA met GroenLinks gaat tegenhouden en zo de socialisten (‘socialisten’) uit het slop zal halen.
Melkert! Van de Linde! Hè, gezellig! Ik voel me weer helemaal begin een-en-twintigste-eeuws.
Maar ik moet het nu wel even kort houden, want ik heb zo een afspraak met John de Mol. Ik heb een fantastisch tv-concept bedacht dat ik hem wil voorleggen: we sluiten een stuk of tien mensen een tijdlang op in een huis waar in elke kamer camera’s staan en dan kan iedereen ze 24 uur per dag live in de gaten houden. Succes verzekerd, ik heb alleen nog geen naam voor het programma.