Israëls premier Benjamin Netanyahu zwemt in de schandalen, maar weet als geen ander zijn hoofd boven water te houden. Er loopt een tergend langzame rechtsvervolging tegen hem wegens omkoperij, fraude en vertrouwensbreuk; steeds weet hij wegens oorlogsverplichtingen of ziekenhuisopname de rechtszaak te rekken. ‘Qatargate’, een veiligheidsprobleem, knaagt aan zijn prestige, maar is niet de nagel aan de doodskist waarop zijn tegenstanders wachten. Wat is het dan wel?
Penetratie van Qatar in de hoogste echelons van het bureau van Netanyahu heeft tot een voor het Hooggerechtshof uitgevochten botsing geleid tussen hem en Bar On, het hoofd van de Shin-Beth, de machtige binnenlandse veiligheidsdienst. Het gaat over de benoeming van een niet door de Shin-Beth tot op het hemd doorgelichte officieuze woordvoerder van Netanyahu, die in deze rol in aanraking kwam met staatsgeheimen. In de Israëlische realiteit is dat een doodzonde. Het superrijke sjeikdom Qatar is een invloedrijke bemiddelaar in de onderhandelingen tussen Israël en Hamas over de gegijzelde Israëli’s. Hoewel Qatar in Jeruzalem wordt beschouwd als een sympathisant van Hamas en zelfs informeel een vijand wordt genoemd, heeft Netanyahu geen bezwaar gemaakt tegen de dominerende rol van Qatar in de gijzelingszaak.
De contacten tussen Jeruzalem en Doha, de hoofdstad van Qatar, waren en zijn nog steeds intens. Qatar slaagde erin de woordvoerder van Netanyahu voor het imago-karretje van het sjeikdom te spannen. Hoe dat precies in zijn werk is gegaan is nog onduidelijk, maar uit verhoren is gebleken dat de woordvoerder en nog iemand anders uit de entourage van de premier hun invloed hebben aangewend om met dollars het imago van Qatar in de wereld-media op te poetsen. Daar lag een smet op wegens de barre omstandigheden van de arbeiders die het stadion bouwden in Qatar waar in 2022 het WK voetbal werd gehouden.
Tot woede van Netanyahu heeft Bar On de Shin-Beth ingezet om een mogelijk veiligheidslek in het kantoor van de premier bloot te leggen. Voor de laatste was dat volgens Bar On dé aanleiding hem te ontslaan, om een politieke handlanger van de premier aan het hoofd van de Shin-Beth te parachuteren. Netanyahu heeft dat voor het Hooggerechtshof ontkend. Hij had hoe dan ook Bar On willen ontslaan omdat de Shin Beth de moorddadige Hamasoverval op Israël op 7 oktober niet had voorzien.
Bar On heeft op zijn beurt voor het Hooggerechtshof verklaard dat Qatar met medeweten en hulp van Netanyahu’s regering miljoenen dollars via Amerikaanse kanalen naar Hamas heeft gesluisd. Geld dat volgens Bar On is gebruikt om een oorlog tegen Israël voor te bereiden. Een oorlog die het voor Netanyahu belangrijke excuus zou vormen om Hamas definitief onschadelijk te maken. In zijn schriftelijke verweer tegen de aantijgingen van Bar On is Netanyahu stokdoof voor deze ernstige beschuldiging.
Alvorens de hoogopgelopen ruzie tussen Netanyahu en Bar On in de openbaarheid kwam, werd al duidelijk dat Netanyahu er politiek belang bij had dat tientallen miljoenen dollars met zijn medeweten uit Qatar in de schatkist van Hamas werden gedeponeerd. Een sterk Hamas in Gaza was als tegenhanger van het anti-Hamasgezinde Palestijnse zelfbestuur in Ramallah, op de westelijke oever van de Jordaan, een troefkaart in handen van Netanyahu om de Palestijnse verdeeldheid op het internationale schaakbord uit te spelen tegen het door hem verfoeide idee van een tweestatenoplossing.