Onvrijwillig alleenstaanden, in het Engels involuntary celibates oftewel incels, baren de autoriteiten overal ter wereld zorgen sinds een alleenstaande man, een maagd van 24 jaar, in 2014 zes mensen vermoordde in Californië uit ‘wraak’ omdat hij niet aan de vrouw kon (mocht) komen. De grote meerderheid van de incels klaagt op internet dat de samenleving wordt gedomineerd door vrouwen die zich alleen maar aangetrokken voelen tot mooie alfamannen, chadsin incel-taal. Zichzelf vinden zij onaantrekkelijk en ze noemen zich Zeta’s, naar de laatste letter van het alfabet. Ze missen, schrijven ze, ‘seksuele marktwaarde’. Velen van hen zijn nog nooit gezoend en vinden dat ze ‘recht op seks’ hebben. Zelfmoord komt in incelskringen vaak aan de orde en wordt zelfs aangemoedigd.
Columnist Simon Kuper van de Financial Times neemt het voor de incels op, omdat zij volgens hem ‘in diepe ellende’ leven. Hij geeft toe dat zich onder de tienduizenden incels ook vrouwonvriendelijke misdadigers bevinden die tussen 2014 en 2019 verantwoordelijk waren voor zo’n vijftig moorden in Canada en de VS. Maar dat is niet veel vergeleken bij de 1700 dodelijke aanslagen in Amerika door mannen op hun vrouwelijke partner, in 2021 alleen al. Kuper wijst op de demografische veranderingen in India en China. Omdat pasgeboren meisjes regelmatig worden gedood – ouders hebben liever jongens – bestaat er in die landen een overschot van ruim zeventig miljoen mannen die nooit aan een vrouw kunnen komen. Wereldwijd zullen dat er tientallen miljoenen meer zijn. Zij kunnen geen seks hebben noch een gezinsleven opbouwen en raken gefrustreerd. Dating via het internet is slechts gedeeltelijk een oplossing, omdat het vaak niet tot een echte ontmoeting komt. De eenzaamheid blijft bestaan.
Psychologe Miriam Lindner, verbonden aan Harvard University, wijst in haar artikelen over incels ook op de veranderde status van de moderne vrouw. Zij heeft een carrière, verdient haar eigen geld en heeft een man minder nodig dan vroeger, ‘zeker geen man met een lage status’. Vrouwen zijn volgens Lindner kieskeuriger dan mannen bij het uitzoeken van een partner. Ze vallen eerder voor ‘mooie’ en ‘rijke’ chads dan voor minder succesvolle concurrenten. Succesvolle mannen krijgen 190 keer zoveel likes als degenen die het niet gemaakt hebben.
Het gevolg is logisch: de alfamannetjes hebben een goed seksleven, terwijl de mindere goden het nakijken hebben. Niks nieuws onder de zon, behalve dat incels openlijk klagen over een oneerlijk matriarchaat en om aandacht smeken. Op het forum van incels.co geeft 68 procent van de ondervraagden toe depressief te zijn door de scheefgetrokken situatie. De meeste van hen zitten volgens Lindner ‘binnen het autistisch spectrum’ en lijden niet zozeer aan gewelddadige gevoelens als wel aan zelfmedelijden en zelfhaat. Een groep om in de gaten te houden of juist serieus te nemen?